Study on the use of long lasting insecticidal nanonet jacket (LLINJ) for malaria vector control

Authors

  • บุญเสริม อ่วมอ่อง Bureau of Vector-Borne Diseases, Department of Disease Control
  • จิราภรณ์ เสวะนา Bureau of Vector-Borne Diseases, Department of Disease Control
  • บุษราคัม สินาคม Bureau of Vector-Borne Diseases, Department of Disease Control
  • ศิริพร ยงชัยตระกูล Bureau of Vector-Borne Diseases, Department of Disease Control
  • ยุทธพงศ์ หมื่นราษฏร์ Office of Disease Prevention and Control Region 11, Nakhon Si Thammarat

DOI:

https://doi.org/10.14456/dcj.2018.40

Keywords:

malaria, long lasting insecticidal nano jacket

Abstract

The research on the effectiveness of a long lasting insecticidal nano netting jacket (LLINJ) against mosquito bites was conducted in Surat Thani Province. Deltamethrin treated jackets and locally made nano netting were used to protect against mosquito bites to prevent outdoor malaria transmission and to compare levels of man-vector contact density, through landing catches, between LLINJ and non-LLINJ wearing groups of entomologists. The residual effects of deltamethrin on the nano netting of LLINJs under laboratory and field conditions were investigated. Furthermore, the local malaria vectors were tested against deltamethrin and other insecticides to determine their susceptibility status. Measurement was done for protective ability of LLINJs toward a number of infected malaria cases in the study area. Results showed 71.67% reduction in the number of Anopheles mosquito landings in the LLINJ wearing group compared with the non-LLINJ wearing group , which was a statistically significant difference with p<0.05 (2= 37.608, p=0.000). There was a significant reduction of 74.42% in the number of local malaria vector, Anopheles minimus, landing in the LLINJ wearing group compared with the non-LLINJ wearing group with p<0.05 (2= 31.065, p=0.000). Despite the number of An. dirus collected in this study being low, its number in the LLINJ wearing group was not significantly lower than that of the non-LLINJ wearing group (2= 3.210, p=0.668). The residual effect of deltamethrin treatment on LLINJ at a dose of 60 mg/m2 in 18 months was effective under both laboratory and field conditions. It was also found that wildly caught An. minimus was susceptible to deltamethrin as well as other alternative pyrethriods, such as permethrin, bifenthrin, alphacypermethrin, including carbamate insecticide, propoxur. Study result provides useful information for an alternative measure to control outdoor malaria transmission. Further well-designed large-scale studies are needed to determine the impact for the use of LLINJ as well as encouraging large scale production of LLINJ.

References

1. สำนักโรคติดต่อนำโดยแมลง กรมควบคุมโรค. แนวทางปฏิบัติงานควบคุมโรคมาลาเรียสำหรับบุคลากรสาธารณสุข พ.ศ. 2552. กรุงเทพมหานคร: เรดิเอชั่น; 2552.

2. World Health Organization. Guidance note on the control of residual malaria parasite transmission. Geneva: World Health Organization; 2014.

3. สำนักโรคติดต่อนำโดยแมลง กรมควบคุมโรค. แนวทางการดำเนินงานการยับยั้งการแพร่เชื้อมาลาเรีย ที่ดื้อต่อยาผสมอนุพันธุ์อาร์ติมิซินิน ระยะที่ 2 (ปีที่ 3-5 : ปีงบประมาณ 2557-2559) 2557. กรุงเทพมหานคร: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย; 2557.

4. Satitvipawee P, Wongkhang W, Pattanasin S, Hoithong P, Bhumiratana A. Predictors of malaria-association with rubber plantations in Thailand. BMC Public Health 2012;12:1115.

5. Bhumiratana A, Sorosjinda-Nunthawarasilp P, Kaewwaen W, Maneekan P, Pimnon S. Malaria-associated rubber plantations in Thailand. Travel Med Infect Dis 2013;11:37-50.

6. Killeen GF, Govella NJ, Lwetoijera DW, Okumu FO. Most outdoor malaria transmission by behaviourally-resistant Anopheles arabiensis is mediated by mosquitoes that have previously been inside houses. Malaria J 2016;15:225.

7. สะใบทอง หาญบุ่งคล้า, เลิศชัย เจริญธัญรักษ์. ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการติดเชื้อมาลาเรียที่เป็นโรคประจำถิ่นในจังหวัดราชบุรี ปี พ.ศ. 2558. วารสารควบคุมโรค 2560;43:423-35.

8. สำนักโรคติดต่อนำโดยแมลง กรมควบคุมโรค. ยุทธศาสตร์การกำจัดโรคไข้มาลาเรีย พ.ศ. 2560-2569. กรุงเทพมหานคร: อักษรกราฟฟิค แอนด์ ดีไซน์; 2559.

9. Zhu L, Müller GC, Marshall JM, Arheart KL, Qualls WA, Hlaing WM, et al. Is outdoor vector control needed for malaria elimination? An individual-based modeling study. Malaria J 2017;16:266.

10. World Health Organization. Guidelines for laboratory and field testing of long-lasting insecticidal nets. Geneva: World Health Organization; 2013.

11. World Health Organization. Test procedures for insecticide resistance monitoring in malaria vector mosquitoes. Geneva: World Health Organization; 2013.

12. ศูนย์อุตุนิยมวิทยาทะเล กรมอุตุนิยมวิทยา. ภูมิอากาศจังหวัดสุราษฎร์ธานี [อินเทอร์เน็ต]. [สืบค้นเมื่อ 24เม.ย. 2561]. แหล่งข้อมูล: http://www.marine.tmd.go.th/thai/tus_type/suratthani.html

13. Chareonviriyaphap T, Prabaripai A, Bangs MJ. Excito-repellency of deltamethrin on the malaria vector, Anopheles minimus, Anopheles dirus, Anopheles swadiwongporni, and Anopheles maculatus in Thailand. J Am Mosq Control Assoc 2004;20:45-54.

14. Pothikasikorn J, Chareonviriyaphap T, Bangs MJ, Prabaripai A. Behavioral Responses to DDT and pyrethroids between Anopheles minimus species A and C, malaria vectors in Thailand. Am J Trop Med Hyg 2055;73:343-9.

15. Ritthison W, Titgratog R, Tainchum K, Bangs MJ, Manguin S, Chareonviriyaphap T. Pyrethroid susceptibility and behavioral avoidance in Anopheles epiroticus, a malaria vector in Thailand. J Vector Ecol 2014;39:32-43.

16. Pothikasikorn J, Overgaard H, Ketavan C, Visetson S, Bangs MJ, Chareonviriyaphap P. Behavioral responses of malaria vectors, Anopheles minimus complex, to three classes of agrochemicals in Thailand. J Med Entomol 2007;44:1032-9.

17. สุธีรา พูลถิน, บุญเสริม อ่วมอ่อง. การศึกษาฤทธิ์คงทนของสารเคมีที่ใช้ชุบเสื้อคลุมตาข่ายป้องกันไข้มาลาเรีย ในกลุ่มประชากรที่มีอาชีพทำสวนยางพารา ในพื้นที่จังหวัดสุราษฎร์ธานี. วารสารควบคุมโรค 2547:30;167-73.

18. Eamsila C, Frances SP, Strickman D. Evaluation of permethrin treated military uniforms for personal protection against malaria in northeastern Thailand. J Am Mosq Control Assoc 1994;10:515-21.

19. Kimani EW, Vulule JM, Kuria IW, Mugisha F. Use of insecticide-treated clothes for personal protection against malaria: a community trial. Malaria J 2006;5:63.

20. สำนักโรคติดต่อนำโดยแมลง กรมควบคุมโรค. ฐานข้อมูลกีฏวิทยา [อินเทอร์เน็ต]. [สืบค้นเมื่อ 22 ก.พ. 2561]. แหล่งข้อมูล: http://www.thaivbd.org/entomological/report/test?province =&month=&year=&chemical_id=2&density=

21. สำนักโรคติดต่อนำโดยแมลง กรมควบคุมโรค. การศึกษาความไวของยุงพาหะนำโรคไข้มาลาเรียต่อสารเคมีกำจัดแมลง พื้นที่จังหวัดสุราษฎร์ธานี. นนทบุรี: สำนักโรคติดต่อนำโดยแมลง; 2555.

22. สุกัญญา สุวรรณรัตน์, ปฐมพร พริกชู, อนุพงค์ สุจริยากุล. การศึกษาประสิทธิผลเสื้อคลุมตาข่ายชุบสารเคมี ต่อการป้องกันไข้มาลาเรียในประชากรที่มีอาชีพทำสวนยางพารา จังหวัดสุราษฎร์ธานี ปี พ.ศ.2545-2546. วารสารโรคติดต่อนำโดยแมลง 2547;1:23-9.

Downloads

Published

2018-12-26

How to Cite

1.
อ่วมอ่อง บ, เสวะนา จ, สินาคม บ, ยงชัยตระกูล ศ, หมื่นราษฏร์ ย. Study on the use of long lasting insecticidal nanonet jacket (LLINJ) for malaria vector control. Dis Control J [Internet]. 2018 Dec. 26 [cited 2024 Apr. 19];44(4):448-5. Available from: https://he01.tci-thaijo.org/index.php/DCJ/article/view/162878

Issue

Vol. 44 No. 4 (2018): October-December

Section

Original Article

License

Articles published in the Disease Control Journal are considered as academic work, research or analysis of the personal opinion of the authors, not the opinion of the Thailand Department of Disease Control or editorial team. The authors must be responsible for their articles.