Using Light Entertainment to Promote Listening Ability and Creative Thinking Ability for Thai Program Students, Faculty of Education, Chiang Mai Rajabhat University
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research has its objectives as (1) to investigate listening ability before and after learning activity management by using light entertainment to promote listening ability and creative thinking ability for Thai Program students, Faculty of Education and (2) to study creative thinking ability after learning activity management by the using light entertainment. The population involved in this research was fifty-five students from Thai Program, Faculty of Education registering in the Thai Language Skills for Teachers Course (THAI1201) in the first semester of 2014 academic year. The research instruments consisted of six learning activity management plans, a creative work evaluation criterion, and the pre- and post listening ability tests. The data were analyzed by comparing the difference of the average scores of the pre- and post listening ability tests. The study results reveal that the percentage scores of the students increased to 28.39. Their creative thinking ability after implementing the learning activities was higher than the specified criterion with 70.18% of the students having their creative thinking ability at a good level and above.
Article Details
References
นริสรา ปิตะระโค. (2558). การวิจัยเพื่อพัฒนาคู่มือการจัดประสบการณ์ด้วยกิจกรรมการเรียนรู้แบบจิตปัญญาร่วมกับกิจกรรมศิลปสร้างสรรค์ตามแนวคิดของวิลเลียมส์ที่มีผลต่อความคิดสร้างสรรค์ ความรับผิดชอบและทักษะพื้นฐานทางคณิตศาสตร์ของเด็กประถามวัย. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตร์มหาบัณฑิต, สาขาวิชาการวิจัยและพัฒนาการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร).
เนาวนิตย์ สงคราม. (2556). การสร้างนวัตกรรมเปลี่ยนผู้เรียนให้เป็นผู้สร้างนวัตกรรม. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปิยวรรณ หงส์สุวรรณ. (2557). การใช้สื่อสภาพจริงในการส่งเสริมการอ่านและการเขียนเชิงสร้างคสรรค์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. สืบค้นจาก https://www.kroobannok.com/blog/65175
พรนวลผจง หลวงวังโพธิ์. (2557). การใช้ภาพยนตร์การ์ตูนเพื่อส่งเสริมความสามารถในการฟังภาษาอังกฤษและความคงทนในการจำคำศัพท์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการสอนภาษาอังกฤษ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่).
เพ็ญศรี สุริยะป้อ. (2552). การใช้กิจกรรมทางภาษาเพื่อพัฒนาความคิดสร้างสรรค์ของเด็กปฐมวัย. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาจิตวิทยาการศึกษาและการแนะแนว มหาวิทยาลัยเชียงใหม่).
รัตติกาล ชำนาญยา. (2552). การใช้วีดิทัศน์รายการคริส ดีลิเวอรี่ เพื่อส่งเสริมความสามารถในการฟังภาษาอังกฤษและความรู้คำศัพท์ของนักเรียนระดับก้าวหน้า. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการสอนภาษาอังกฤษ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่).
เลิศศักดิ์ ทาระธรรม. (2553). การฟังเพลงที่มีผลต่อความคิดสร้างสรรค์ในการทำงานของพนักงาน : ศึกษาเฉพาะกรณีพนักงานในเครือบริษัททในเครือปูนซีเมนต์ไทยจำกัด (มหาชน). (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาจิตวิทยาอุตสาหกรรมและองค์การ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ).
สุชัญญา วงค์เวสช์. (2552). ผลการใช้รูปแบบกระบวนการสอนคิดสร้างสรรค์เพื่อสอนเขียนนิทานอนุรักษ์ภูมิปัญญาท้องถิ่น สำหรับนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการสอนภาษาไทย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่).
อัจฉรีย์ คงอมรสายชล. (2552). การใช้กิจกรรมเพลงที่มีเนื้อเรื่องเพื่อส่งเสริมความรู้ด้านคำศัพท์และทักษะการฟัง พูดภาษาอังกฤษของนักเรียนระดับต้น. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการสอนภาษาอังกฤษ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่).
อำพรรณ ไชยพันธุ์. (2552). การใช้เทคนิคส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์เพื่อพัฒนาความสามารถการเขียนภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน มหาวิทยาลัยเชียงใหม่).
Candlin, C. N. (1985). The Communicative Teaching English. Hallow: Longman.
Cullen, P. and Marchetti, L. (2015). A Multimodal Approach in the Classroom for Creative Learning andTeaching. CASALC Review 2015-2016, 5, 39-51.
Swaffar, J. K. (1985). Reading Authentic texts in foreign language: A cognitive model. Modern Language Journal, 69(1), 15-34.