ปัจจัยทำนายสมรรถนะแห่งตนในผู้ป่วยเอดส์วัยแรงงานที่ได้รับการรักษาด้วยยาต้านไวรัสเอชไอวี

Abstract

          การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินสมรรถนะแห่งตนและศึกษาปัจจัยทำนายสมรรถนะแห่งตนของผู้ป่วยเอดส์วัยแรงงานที่ได้รับการรักษาด้วยยาต้านไวรัสเอชไอวี กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 175 ราย เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสัมภาษณ์สมรรถนะแห่งตนของผู้ป่วยเอดส์ที่ได้รับยาต้านไวรัสเอดส์ แบบประเมินความวิตกกังวลและซึมเศร้า มีค่าความเที่ยงสัมประสิทธิ์แอลฟา ของครอนบาค เท่ากับ 0.93, 0.85 และ 0.82 ตามลำดับ ข้อมูลส่วนบุคคลและสมรรถนะแห่งตนวิเคราะห์ด้วยสถิติเชิงพรรณนา และวิเคราะห์ปัจจัยทำนายสมรรถนะแห่งตน โดยใช้สถิติ Multiple regression

          ผลการวิจัยพบว่า สมรรถนะแห่งตนของผู้ป่วยเอดส์วัยแรงงานที่ได้รับยาต้านไวรสั เอชไอวี โดยรวมอยใู่ นระดับสูง (x=3.12, SD = 0.36) และรายด้านอยู่ในระดับสูง ได้แก่ ด้านความรับผิดชอบต่อสุขภาพ (x =3.42, SD=0.36) ด้านการพัฒนาจิตวิญญาณ (x=3.25, SD = 0.49) ด้านการจัดการกับความเครียด (x=3.19, SD =0.44) ด้านการมีสัมพันธภาพระหว่างบุคคล (x=3.19, SD = 0.49) ด้านโภชนาการ ( =3.06, SD = 0.55) และด้านการทำกิจกรรมและการออกกำลังกาย (x=2.81, SD = 0.62) ส่วนปัจจัยที่สัมพันธ์กับสมรรถนะแห่งตนของผู้ป่วยเอดส์วัยแรงงานที่ได้รับยาต้านไวรัสเอชไอวี ได้แก่ ภาวะซึมเศร้าที่เพิ่มขึ้นจะทำให้สมรรถนะแห่งตนลดลง (b=-0.04, p=0.002) เพศชายจะมีสมรรถนะแห่งตนต่ำกว่าเพศหญิง (b=-0.17, p< 0.001) การศึกษาระดับประถมศึกษาจะทำให้สมรรถนะแห่งตนต่ำกว่าระดับมัธยมศึกษา (b=-0.12, p< 0.044) โดยมีอำนาจการทำนายความแปรปรวนสมรรถนะแห่งตนในผู้ป่วยเอดส์ที่รับการรักษาด้วยยาต้านไวรัสเอชไอวีได้ร้อยละ 11