Elderly Care according to Buddhism: A Case Study of the Elderly Schools in Buddhist Monasteries in Maeka, Muang, Phayao

Main Article Content

ประยงค์ จันทร์แดง

Abstract

This research aimed at studying the elderly care in the contemporary Thai society, the elderly care according to Buddhism, and the form of elderly care according to Buddhism employed by the elderly schools in Buddhist monasteries in Maeka Sub-district, Muang District, Phayao. It was a qualitative research conducted by reviewing documents including participatory observation and informal interview. The findings revealed that the elderly care in Thai society was based on self-care taken by the elderly themselves, whereas their family, community, and society were supporter in accordance with their physical conditions. For example, the social bound group of elders was taken care by health promotion activities in the so-called ‘Elderly School’. According to Buddhism, the elderly care was a kind of showing gratitude. The elderly’s physical and spiritual aspects were taken care to help them develop themselves by means of Tisikkhā, namely, Sila, Samādhi, and Paññā. One of the best practices was a case of Phrakhrusujinkalyanatham who initiated the elderly school and prepared reasonable activities for developing the elderly students in Phan District, Chiangrai. This type of school became a model of the other two schools in the Buddhist Monasteries, i.e. Maekatokwak Temple and Maekahuaykian Temple in Maeka Sub-district, Muang District, Phayao. The two monasteries applied the activities of learning processes based on Tisikkhā to suit the contexts in Maeka Community. However, it seemed that Maekatokwak Temple could manage teaching and learning more satisfactorily.

Downloads

Download data is not yet available.

Article Details

Section
Articles

References

กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2559). คู่มือโรงเรียนผู้สูงอายุ. กรุงเทพฯ: กองส่งเสริมสุขภาพผู้สูงอายุ กรมกิจการผู้สูงอายุ.

คณะกรรมการผู้สูงอายุแห่งชาติ. (2553). แผนผู้สูงอายุแห่งชาติ ฉบับที่ 2 (พ.ศ.2545 –2564) ฉบับปรับปรุงครั้งที่ 1 พ.ศ. 2552.
กรุงเทพฯ: คณะกรรมการผู้สูงอายุแห่งชาติ กระทรวงพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.

คณะกรรมการผู้สูงอายุแห่งชาติ. (2558). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2558. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุ
ไทย.

เจือ เปลวทอง. (2560, 13 มิถุนายน). ครูจิตอาสาโรงเรียนผู้สูงอายุวัดแม่กาโทกหวากและวัดแม่กาห้วยเคียน. สัมภาษณ์.

เทศบาลตำบลแม่กา. (2560). แผนพัฒนาสามปี (พ.ศ.2560-2562). พะเยา: งานวิเคราะห์นโยบายและแผนสำนักปลัดเทศบาลเทศบาลตำบลแม่กา (เอกสารอัดสำเนา).

ปณิธี บราวน์. (2557). พฤฒพลัง: บทบาทของกลุ่มผู้สูงอายุและ “ทุน” ที่ใช้ในการขับเคลื่อนงานด้านผู้สูงวัย.วารสารมนุษยศาสตร์
สังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 31(3), 97-120.

ประพันธ์ เทียนวิหาร. (2560, 10 มิถุนายน). นายกเทศมนตรีเทศบาลตำบลแม่กา. สัมภาษณ์.

พระครูสุจิณกัลยาณธรรม. (2558). โรงเรียนผู้สูงอายุตำบลหัวง้ม. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการเสริมสร้างสุขภาพ
(สสส.).

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2554). สยามสามไตร (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: มูลนิธิพุทธธรรม.

พระครูอาชวพิมล. (2560, 14 มิถุนายน). เจ้าอาวาสและผู้อำนวยการโรงเรียนผู้สูงอายุวัดแม่กาโทกหวาก. สัมภาษณ์.

พระครูอาทรพัฒนพิศาล. (2560, 17 มิถุนายน). เจ้าอาวาสและผู้อำนวยการโรงเรียนผู้สูงอายุวัดแม่กาห้วยเคียน. สัมภาษณ์.

พวงทอง ไกรพิบูลย์. (22 พฤศจิกายน 2558). การดูแลผู้สูงอายุ (Elderly care). วันที่ค้นข้อมูล 17 กุมภาพันธ์ 2560, จาก
https://haamor.com/th.

มหามกุฏราชวิทยาลัย. (2525). สฺยามรฏฺฐสฺส เตปิฏกํ. (ฉบับภาษาบาลี อักษรไทย ชุด 45 เล่ม). กรุงเทพฯ: มหามกุฏราชวิทยาลัย.

รศรินทร์ เกรย์ และคณะ. (2556). มโนทัศน์ใหม่ของนิยามผู้สูงอายุ: มุมมองเชิงจิตวิทยาสังคมและสุขภาพ. นครปฐม: สถาบันวิจัย
ประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล.

เล็ก สมบัติ และคณะ. (2554). ภาวะสูงวัยอย่างมีคุณประโยชน์กับการพัฒนาสังคมและเศรษฐกิจในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: สำนัก
มาตรฐานการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ สำนักงานปลัดกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์

ศศิพัฒน์ ยอดเพชร, ภาวนา พัฒนศรี และธนิกานต์ ศักดาพร. (2560). การถอดบทเรียนตัวอย่างที่ดีของโรงเรียนและชมรมผู้สูงอายุที่
มีกิจกรรมถ่ายทอดความรู้. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย.

สมบูรณ์ วัฒนะ. (2559). แนวคิดการดูแลผู้สูงอายุตามแนวพระพุทธศาสนาเถรวาท.วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์
มหาวิทยาลัยบูรพา, 24(44), 173-193.

สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.). (7 ธันวาคม 2555). หลัก 11 อ. ในการดูแลผู้สูงอายุ. วันที่ค้นข้อมูล 11 กุมภาพันธ์ 2560, จาก https://www.thaihealth.or.th/Content/7562-B8.html.

สำนักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ (สปสช.). (2559). คู่มือระบบการดูแลระยะยาวด้านสาธารณสุขสำหรับผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงในพื้นที่ (Long Term Care) ในระบบหลักประกันสุขภาพแห่งชาติปีงบประมาณ 2559. กรุงเทพฯ: สำนักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ (สปสช.).

เสาวภา พรสิริพงษ์ และคณะ. (2557). วัดในพุทธศาสนากับความพร้อมในการรองรับสังคมผู้สูงอายุ. วารสารภาษาและวัฒนธรรม,
33(1), 99-125.