The Indigenous Knowledge of Music : Inheritance and Preservation of Seven Ethnic Groups in Wawee Sub-district, Mae Suai District, Chiang Rai Province

Authors

  • อดิวัชร์ พนาพงศ์ไพศาล สาขาวิชาดนตรี สำนักวิชาสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย

Keywords:

Indigenous Knowledge of Music, Ethnic, Ethnic Music, Inheritance and Preservation

Abstract

This research aimed to explore the musical indigenous knowledge, propagation method, problem and guideline of musical indigenous knowledge conservation and inheritance of seven ethnic groups in Wawee sub-district, Mae Suai district, Chiang Rai province. The population were 43 people of musicians, experts and community leaders. Research instruments were observation form, in-depth interview form and content analysis. The finding revealed that seven ethnic groups had string, woodwind, and percussion instruments. Only Akha, Chinese Yunnan, and Lishu groups have made the musical instrument. Moreover, most songs were monody style with short monophonic texture and loop repetitions. Also, drone was discovered in a harmony. The music associated with their lifestyles, and was used for the rites and entertainment. Self-directed learning with trial and error, and oral succession were used as the propagation methods.  The problem was the incorrect melody. Since there were unwritten information, the experts could recognized the melody inaccurately. There were various guidelines of musical indigenous knowledge conservation and inheritance for ethnic groups. Lahu and Lishu have been provided the conservation projects and music teaching for the youth. Tai Yai was promoted the musical activities progressively. Akha planned to develop cultural square to be the art and cultural learning area. However, Keren, Chinese Yunnan and Mien groups had not been implemented any operation because of a lack of people who were interested in the indigenous inheritance.

References

1. กมลาลักษณ์ นวมสำลี. “การศึกษาดนตรีชนเผ่าอาข่า บ้านแสนเจริญ ตำบลวาวี อำเภอแม่สรวย จังหวัดเชียงราย.” วิทยานิพนธ์ศิลปกรรมศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนคริทรวิโรฒ, 2552.

2. พัชรินทร์ สิรสุนทร. ชุมชนปฏิบัติการด้านการเรียน: แนวคิด เทคนิค และกระบวนการ. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2550.

3. สุภาวดี พรมพิราม. “การจัดการประเพณีสลากภัตบ้านท่าชัย อำเภอศรีสัชนาลัย จังหวัดสุโขทัย อย่างมีส่วนร่วมของภาคประชาสังคม.” วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, 2556.

4. อานันท์ นาคคง. “เส้นทางสายมานุษยวิทยาดนตรีในประเทศไทย.” ผู้คน ดนตรี ชีวิต เล่มที่ 1 เสียงของโลก, (2553): 15-128. กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร, 2553.

5. เอื้องฟ้า ถาวรรักษ์. “การอนุรักษ์ สืบทอดศิลปะการแสดงพื้นบ้านชาวกะเหรี่ยง “รําตง” อําเภอศรีสวัสดิ์ จังหวัดกาญจนบุรี.” กาญจนบุรี: สำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดกาญจนบุรี, 2555.

Downloads

Published

09.08.2018

How to Cite

พนาพงศ์ไพศาล อดิวัชร์. 2018. “The Indigenous Knowledge of Music : Inheritance and Preservation of Seven Ethnic Groups in Wawee Sub-District, Mae Suai District, Chiang Rai Province”. Rangsit Music Journal 13 (2):73-88. https://so06.tci-thaijo.org/index.php/rmj/article/view/139169.

Issue

Section

บทความวิจัย | Research Article